San Xosé, home xusto e bo

    Non son tempos estes de complicacións e de grandes discursos. A bondade e a xusticia ábrense paso nun mundo plural, onde todos expresamos o noso criterio e discurso como único e absoluto. A figura de San Xosé, de quen sabemos moi pouco, interpélanos na actualidade. Non escoitamos da súa boca xuicios, críticas, discursos, ... Descubrimos no silencio a un home cheo de bondade e xusto. Temos, coma San Xosé, nas nosas mans dúas opcións, dous camiños que escoller. A opción da bondade e da xusticia non admite nin a mediocridade nin a indiferencia, o  quedarnos quietos sen tomar partido. A figura de San Xosé presenta un modelo para a humanidade actual onde a liberdade xoga un papel especial, que fai da acollida, da xusticia, da bondade e o amor un estilo de vida; e onde a fidelidade e confianza en Deus se expresan nas mellores actitudes do corazón humano. 

     O amor, a bondade, a xusticia non son froito da debilidade ou da simpleza. Son propios de quen se entrega totalmente, de quen cre e confía, de quen ten esperanza e se compromete. Como podemos frenar os protagonismos vacíos, os discursos estériles, os propósitos sen compromiso real? Como podemos vencer o mal que atopamos no noso egoísmo e na nosa falta de caridade?

    No medio desta situación na que, confinados polo Covid-19, miramos con moita perplexidade a variedade de actitudes e posturas adoptadas, convén que nos fixemos na xente sinxela, que non fai ruido. Aquelas persoas das que non dubidamos pola súa bondade, polas súas actitudes e compromiso activo. Porque están no medio deste virus atendendo a enfermos e familiares, a persoas vulnerables e necesitadas. Porque están nas súas casas sen saír, cumprindo co seu deber de non extender máis este virus e de non poñer en risco a outras persoas. 

    A bondade de San Xosé ha ser un rasgo esencial da Igrexa, porque é desde a bondade, o amor, o compromiso polos pobres desde onde podemos entender a Xesús. A Resurrección e a Vida son froito dun amor sen condicións. 

     Celebramos no día de San Xosé tamén o día do Seminario. Na nosa oración temos presentes aos seminaristas da nosa diocese e, de forma especial, a Patrick, que este ano de pastoral está na nosa parroquia de Santa Uxía de Riveira. Que teñan un corazón cheo de bondade, que sexan honestos e que sexan ao seu tempo pastores según o corazón de Xesucristo. Con eles damos gracias a Deus polos sacerdotes que trataron de vivir a súa vida fieis a Deus e ao servicio dos demais.

     E como é o día do Pai tamén a eles, aos nosos pais, os temos presentes hoxe na nosa oración, especialmente de agradecemento. Invítoche a que antes de facerlle un regalo lle dediques algo de tempo, e neste momento temos tempo dabondo, a facer un percorrido pola túa historia recordando ou redescubrindo o que recibiches, as actitudes e a impronta que teu pai deixa ou deixou en ti. A indiferencia, o egoísmo, a comodidade e, en  moitos casos, esta sociedade na que só importa o que produce e aporta, os pais deixan de ser valorados e non se teñen en conta. Co puñetero Covid-19 hoxe son noticia moitas persoas maiores e moitos pais, algúns (demasiados) confinados en residencias antes da existencia deste virus. Como pais no tiveron fácil antes nin o teñen fácil na actualidade, co que todo recoñecemento e gratitude é recuperar a humanidade e o sentido común. A Deus que é Pai e a San Xosé, home bo e xusto, rogamos polos pais, polos seminaristas, pola Igrexa, polo mundo.

DEIXA QUE A BONDADE GUÍE A TÚA VIDA

CANTO: EL AMOR Y LA BONDAD (Pincha aquí)

ORACIÓN

Sé bo, Señor, conmigo

e ten compasión de quen se dedica a falar por falar,

de quen é capaz de ver todos os erros e maldades,

 pero non é capaz de recoñecer os propios,

de quen quere impoñer o seu criterio porque

non ten tempo de escoitar o que pensan os demais,...

Sé bo, Señor, conmigo

ainda que non mereza a túa compasión 

aínda cando me gusta complicalo todo 

e escaseo na bondade e na honestidade.

Pon diante de mín a persoas que como San Xosé

me enseñen actitudes que van máis alá dos meus intereses,

persoas fieis que me enseñen a falar menos e a  entregarme máis.

Pon no corazón de cada seminarista e sacerdote

un amor sen condicións a Ti e ao próximo,

especialmente aos máis vulnerables e pobres.

Préstame da túa sensibilidade para poder ver cos ollos do corazón

e recoñecer á xente sinxela que coma San Xosé ou

a viúva do evanxeo dan todo o que teñen, sen facer ruido.

A tanta xente que pasa desapercibida, 

que non ten protagonismo nin sae nas noticias. 

Aos pais valorados polos seus fillos e aos olvidados, 

aos axentes sanitarios que nestos días non teñen tempo de aburrirse,

e a todas as persoas cheas de bondade que son 

sen darse conta evanxeo vivo, boa noticia.