Riveira, Parroquia de Guardia

Desde que se fixo presente o Coronavirus entre nós e nos obrigou a estar confinados, as parroquias da Diocese de Santiago vanse sucedendo no que chaman Parroquia de Guardia. ¿En que consiste?

Para entendelo vamos a ir por pasos:

1. Cada parroquia non é unha illa, senón que forma parte dun Arciprestado (Riveira pertence ao Arciprestado de Postmarcos de Abaixo), dunha diocese (Diocese de Santiago de Compostela) e da Igrexa en xeral.
2. Cada crente tampouco é unha illa e cando rezamos e celebramos a Eucaristía en comunidade a nosa oración é a oración de toda a Igrexa. A isto chamámoslle comunión, porque todos formamos parte do Corpo de Cristo, que é a Igrexa.
3. Hoxe, domingo da Divina Misericordia, a primeira lectura dos Feitos dos Apóstolos dinos o que é unha comunidade auténtica, cara a que tendemos sendo conscientes das nosas limitacións: 

Tíñano todo en común e eran perseverantes tamén na oración. Ser parroquia de guardia é dedicar este día á oración e a ter presente a toda a nosa Diocese de Santiago. A pedir, pedir sí, para que o Señor nos anime, nos dé fortaleza, nos axude a discernir no medio desta crise cal é o papel, a misión, que temos como cristiáns, nos conceda a suficiente sensibilidade para mirar máis aló da propia situación e a inspiración de Espírito Santo nos axude a decubrir os mellores camiños para que todos (sin excepcións nin acepcións) podamos saír desta crise reforzados e en comunión.
Poñer nas mans de Deus con toda a confianza a todas as persoas que se están esforzando na loita contra o Covid-19: sanitarios, coidadores, a todos os que traballan en servicios; ás persoas maiores, aos que viven sós, aos que están enfermos; a todas as familias que teñen a algún familiar afectado e non o poden acompañar; a quen perdeu un ser querido neste momento no que nin o podemos despedir como desexamos. Son as nosas preocupacións, o noso sufrimento, a nosa dor, que nas mans de Deus transfórmanse en esperanza.

Recordemos nesta Festa da Misericordia o poder tranformador da fe pascual. E con San Pablo na Carta aos Romanos teñamos a confianza que "en todas estas cousas vencemos coa axuda daquel que nos amou. Porque estou seguro de que nin a morte nin a vida, nin os anxos nin os principados, nin o presente nin o porvir, nin as potestades, nin a altura nin o abismo, nin calquera outra criatura nos poderá afastar do amor que Deus nos ten en Cristo Xesús, noso Señor".

ORACIÓN

Vivimos, Señor, momentos delicados

nos que periga a vida da xente máis vulnerable

a este virus, especialmente as persoas de idade,

os nosos avós, e tamén outras con afeccións

de corazón ou respiratorias. Somos moi diferentes

e, ás veces, un tanto inconscientes. Falamos de 

solidaridade, de amor, de atención aos máis débiles; 

e agora temos a oportunidade de mostrar que son 

non só palabras senón feitos e expresión que identifica

a profundidade do corazón. 

Este virus provoca unha grande crise: os afectados 

directamente pola enfermidade, as persoas que viven

soas, as pequenas empresas e autónomos, os sanitarios/as

desbordados,... Axúdanos, Xesús, a fixar a nosa mirada 

nas túas actitudes, que son sempre de ofrecer, de aportar,

de entrega e amor sen condicións. Axúdanos a ser hoxe 

a túa voz, as túas mans e a túa mirada para transformar

esta crise nunha oportunidade de ofrecer desa auga viva 

que calma a sede de verdade, que rompe o tapón que se forma

co egoísmo, ca individualidade, ca indiferencia 

ou a búsqueda de culpables 

e non de solidaridade desde unha auténtica igualdade, 

sabéndonos todos fillas e fillos de Deus. No medio 

destes días axúdanos a descubrir a sensibilidade 

do corazón humano e as posibilidades dunha 

humanidade plural pero non dividida, que ten claro

o valor da vida. 

Comprometémonos coa situación que vivimos

e confiamos en Ti, que es auga fresca no medio do

deserto que é a nosa vida. Amén