Sería eu capaz a soportar ese dolor deles?

         Nestos momentos tan duros para toda a humanidade, pídolle á Virxe que nos axude e nos de forza.

         A miña reflexión surxe a noite pasada. Normalmente a noite asociase ao descanso, aos soños, á reflexión pero tamen ao medo. E eu a noite pasada foi como si lle vira as orellas ao lobo e tiven medo, pero non medo por min, de que a min me pase algo. Non, eso non, se non dos meus, medo a esta enfermidade, a que si aparece na nosa vida  non me deixe estar con algún dos meu 4 fillos, e ainda peor cos meus pequenos: ca miña filla de 4 anos ou co meu fillo de 8. Rapaces pequenos que non sempre expresan o que sinten, o que pensan ou o seu medo a quedarse sós.

         E ahí empezou o meu medo e as miñas reflexión,  pensando que pode sentir un neno tan pequeno sin súa nai ó lado, día tras día nun hospital. Pero tamén pensaba si sería eu capaz a soportar ese dolor deles e o que podan pensar, de porque eu non estou ao seu lado.

         Pois foi aí cando, só de pensalo, xa sufría o dolor de nai, e tamen foi aí cando pensei como nunca nos sufrimentos que pasou María ao longo da súa vida vendo ao seu fillo amado incomprendido, escupido, abofeteado, coronado de espiñas e finalmente presenciando a  agonía da súa morte nunha cruz clavado de pes e mans.

         A Virxe dolorosa enséñanos a ter fortaleza e encontramos nela unha compañía e unha forza para dar sentido aos nosos propios sufrimentos, e así a pesar de ter unha mala noite tuven un moi bo día.

         Un besiño para todos e xa veredes  que todo nos vai ir ben con Saúde e con amor.

Estrella Rodríguez

Catequista de Primaria