CELEBRACIÓN DAS FILLAS DE MARÍA

Rezamos por Marina Rodríguez Pillado

“Estamos aquí porque te seguimos querendo, pero agora non sabemos que facer por ti. A nosa fe é pequena e débil. Confiámoste ao misterio da Bondade de Deus. El é para ti un lugar máis seguro que todo o que nós che podemos ofrecer. Se feliz. Deus quérete como nós non soubemos quererte. Deixámoste nas súas mans.”

(J.A. Pagola)

Temos presente na nosa oración a Manola Digna Fraile Barcia

Eu espero no Señor, a miña alma espera;

eu confío na súa palabra.

A miña alma vólvese ó Señor,

máis do que os vixías á aurora.

Se os vixías esperan a aurora,

que Israel espere ó Señor,

pois no Señor está o amor

e a redención cumprida.

Temos presente na oración a Emilio José García Sobrido

Deus de misercordia e amor, poñemos nas túas mans de Pai ao noso irmán Emilio. 

Sabemos pola fe que participa da alegría eterna que ti queres para todos. Ti que o creaches a imaxe túa e ámalo como fillo/a, fai que viva na felicidade do teu Reino onde esperamos atoparnos todos xuntos para sempre. Amén

Rezamos por María Vilas Basoco

Coa confianza de sabernos fillos de Deus, enconmendámola á súa misericordia e acompañamos á súa familia coa nosa oración.

DOMINGO V DE PASCUA

Primeira Lectura Feit 6, 1-7

LECTURA DO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

Escolleron sete varóns cheos do Espírito Santo

Por aqueles días, como ía medrando o número dos discípulos, orixinouse un descontento dos helenistas contra os hebreos, porque se desatendía ás viúvas de fala grega no servizo diario. Entón os Doce reuniron a asemblea dos discípulos e dixeron:

‑ Non está ben que deixemos a palabra de Deus para nos dedicarmos ao servizo das mesas.

Polo tanto, irmáns, escollede de entre vós sete homes de bo creto, cheos de Espírito e sabedoría, e poñerémolos para este oficio. Nosoutros continuaremos dedicados á oración e ao servizo da palabra.

A proposta gustou á asemblea, e elixiron a Estevo, home cheo de fe e do Espírito Santo, a Filipe e Prócoro, Nicanor, Timón, Pármenas e Nicolao, prosélito de Antioquía; presentáronllelos aos apóstolos, e, despois de orar, impuxéronlles as mans.

A palabra de Deus crecía, e medraba moito o número dos discípulos en Xerusalén e unha gran cantidade de sacerdotes aceptaban a fe.

Palabra do Señor R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL Sal 32, 1-2. 4-5. 18-19

R/. Veña a nós, Señor, a túa misericordia, como de ti o esperamos.

Alegrádevos, xustos, no Señor:
ós homes rectos acáelles loarte.
Festexade o Señor coa cítola,
tocade para el con arpa de dez cordas.

A palabra do Señor é recta
e todas as súas obras son leais:
el ama o dereito e a xustiza,
a súa misericordia enche a terra.

Os ollos do Señor están postos nos que o temen,
nos que esperan na súa misericordia,
para librar as súas vidas da morte,
para os manter no tempo da miseria.

Segunda Lectura 1 Pe 2, 4-9

LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PEDRO

Benqueridos irmáns:

Ó achegárdesvos ao Señor, pedra vivificadora ‑ de refugallo para os homes, pero pedra escollida e apreciada aos ollos de Deus ‑, sede tamén vós, coma pedras vivas, parte da construción do templo espiritual: para os cultos dun sacerdocio santo e para ofrecer sacrificios espirituais, aceptables a Deus por medio de Xesús Cristo. Por iso lese na Escritura:

Ollade que eu poño en Sión unha pedra angular, escollida e digna de honra, de xeito que quen confíe nela, non levará desengano.

A súa honra é para vós, os que credes, pero para os que non cren é a pedra que refugaron os canteiros e que se converteu en esquinal, e aínda máis: en pedra onde se tropeza, en couce onde un se esnafra.

Eles tropezan contra a Palabra, porque non lle fixeron caso: tropezar era o seu destino. Pero, en cambio, vós sodes raza escollida, sacerdocio de reis, nación santa, pobo adquirido por Deus, para pregoardes as marabillas daquel que vos chamou das tebras á súa luz admirable.

Palabra do Señor R/. Grazas a Deus

EVANXEO

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

Naquel tempo, díxolles Xesús aos seus discípulos:

- Non vos agoniedes: crede en Deus e mais crede en min. Na casa do meu Pai hai moitas moradas; doutro xeito, teríavos dito que vos ía arranxar un lugar? E cando vaia e vos arranxe un lugar, volverei e collereivos comigo, para que, onde estea eu, esteades tamén vós. E a onde eu vou, vós ben sabedes o camiño.

Dille Tomé:

‑ Señor, se non sabemos onde vas, como imos saber o camiño?

Xesús respondeulle:

‑ Eu son o camiño, a verdade e a vida: ninguén chega onda o Pai máis ca por min. Se me coñecésedes, coñeceriades tamén a meu Pai; aínda que xa desde agora o coñecedes e o tedes visto.

Filipe díxolle:

‑ Señor, móstranos o Pai e abóndanos.

Xesús replicoulle:

‑ Pero, Filipe, levo tanto tempo convosco e aínda non me coñeces? Quen me viu a min, viu o Pai. Como dis entón "móstranos o Pai"? Non cres que eu estou no Pai e o Pai en min? As palabras que eu vos digo non as falo pola miña conta; é o Pai, que permanece en min, quen fai as súas obras. Crédeme que eu estou no Pai e o Pai en min. Se non, polo menos crede por esas mesmas obras. Con toda verdade volo aseguro: quen cre en min fará el tamén as obras que eu fago, e faraas meirandes aínda, pois estou para irme onda o Pai.

Palabra do Señor R/. Loámoste, Cristo

ALELUIA Xn 14, 6

Aleluia, aleluia.

Eu son o camiño, a verdade e a vida, di o Señor;
ninguén chega onda o Pai máis ca por min.
Aleluia.

BREVE REFLEXIÓN

"Orixinouse un descontento dos helenistas contra os hebreos, porque se desatendía ás viúvas de fala grega no servizo diario"

É a Igrexa que está nacendo, e xa naquel entonces se atopan desencontros. A Igrexa de Xesús de todos os tempos está formada por homes e mulleres de carne e oso; "levamos ese tesouro en vasos de barro",como di San Paulo en IICor 4, 7. Perde o tempo quen busque unha igrexa perfecta, na que todos sexamos coherentes, serviciais, amables, santos. E ainda perde máis o tempo quen se sinta con autoridade para condenala polos pecados de quen a formamos. A santidade da Igrexa está e en quen a sostén: Xesús. El é o Camiño da santidade, Camiño que todos estamos invitados a recorrer e ao que temos que volver unha e mil veces a causa da nosa fraxilidade. Se na vida estás buscando o mellor camiño, Xesús é a mellor proposta: a súa vida, os seus xestos de amor e bondade, a súa morte, consecuencia de levar ata as últimas consecuencias o mandato do amor,... 

Unha Igrexa que ten que volver a Xesús continuamente, coa axuda de quen o mesmo Xesús escolleu para o servicio da comunidade, na Palabra, na caridade, ... Cando nos apartamos de Xesús- Camiño, verdade e vida- aparecen os desencontros. Cando buscamos que se cumplan os nosos criterios ou satisfacer as nosas necesidades sen máis; cando o egoísmo, o orgullo ou a indiferencia marcan as actitudes da nosa vida, a comunión rompe. E na Igrexa precisamos da axuda de quen fala e actúa en nome de Xesús e da docilidade ao Espírito. O evanxeo interpela a nosa vida e sinala con toda claridade que volver a mirada a Xesús comporta a necesidade dunha conversión, que enche de paz o corazón e que transforma a nosa realidade egoísta e orgullosa en xenerosa e humilde, e que crea lazos de comunión e igualdade entre irmáns.

Xesús no  evanxeo identifícase co Pai: "Se me coñecésedes, coñeceriades tamén a meu Pai". E nós estamos chamados a identificarnos con el, que mostrou o mellor rostro humano, o corazón máis xeneroso e entregado e a vida máis coherente e volcada no amor aos máis pobres, que hoxe identificamos nas viúvas da primeira lectura.

Alfonso Mera

DESESCALADA. CELEBRACIÓNS E MEDIDAS

Confiamos á misericordia de Deus a Mª Mercedes Graña Regueira

O Señor é a miña luz e salvación,

¿a quen hei de temer?

O Señor é o meu castelo,

¿ante quen hei de tremer?

Unha cousa pídolle ó Señor,

unha cousa procuro:

habitar na casa do Señor,

todos os días da vida,

para gozar da dozura do Señor,

visitando o seu templo.

Compartimos a dor da familia de María Luisa García Leira

El Señor es mi pastor, nada me falta:

en verdes praderas me hace recostar.

Me conduce hacia fuentes tranquilas y repara mis fuerzas;

me guía por el sendero justo, por el honor de su nombre.

Aunque camine por cariadas oscuras, nada temo,

porque tú vas conmigo: tu varo y tu cayado me sosiegan. Preparas una mesa ante mí, enfrente de mis enemigos; me unges la cabeza con perfume, y mi copa rebosa.

Tu bondad y tu misericordia me acompañan

todos los días de mi vida,

y habitaré en la casa del Señor por años sin término.

Gloria al Padre y el Hijo y al Espíritu Santo. Como era en el principio, ahora y siempre por los siglos de los siglos. Amén.

Os nenos e nenas seguen a felicitar ás súas nais

Os nenos e nenas de Riveira felicitan ás súas nais