LECTURA DO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
Escolleron sete varóns cheos do Espírito Santo
Por aqueles días, como ía medrando o número dos discípulos, orixinouse un descontento dos helenistas contra os hebreos, porque se desatendía ás viúvas de fala grega no servizo diario. Entón os Doce reuniron a asemblea dos discípulos e dixeron:
‑ Non está ben que deixemos a palabra de Deus para nos dedicarmos ao servizo das mesas.
Polo tanto, irmáns, escollede de entre vós sete homes de bo creto, cheos de Espírito e sabedoría, e poñerémolos para este oficio. Nosoutros continuaremos dedicados á oración e ao servizo da palabra.
A proposta gustou á asemblea, e elixiron a Estevo, home cheo de fe e do Espírito Santo, a Filipe e Prócoro, Nicanor, Timón, Pármenas e Nicolao, prosélito de Antioquía; presentáronllelos aos apóstolos, e, despois de orar, impuxéronlles as mans.
A palabra de Deus crecía, e medraba moito o número dos discípulos en Xerusalén e unha gran cantidade de sacerdotes aceptaban a fe.
SALMO RESPONSORIAL Sal 32, 1-2. 4-5. 18-19
R/. Veña a nós, Señor, a túa misericordia, como de ti o esperamos.
Alegrádevos, xustos, no Señor:
ós homes rectos acáelles loarte.
Festexade o Señor coa cítola,
tocade para el con arpa de dez cordas.
A palabra do Señor é recta
e todas as súas obras son leais:
el ama o dereito e a xustiza,
a súa misericordia enche a terra.
Os ollos do Señor están postos nos que o temen,
nos que esperan na súa misericordia,
para librar as súas vidas da morte,
para os manter no tempo da miseria.
Segunda Lectura 1 Pe 2, 4-9
LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PEDRO
Benqueridos irmáns:
R/. Veña a nós, Señor, a túa misericordia, como de ti o esperamos.
Alegrádevos, xustos, no Señor:
ós homes rectos acáelles loarte.
Festexade o Señor coa cítola,
tocade para el con arpa de dez cordas.
A palabra do Señor é recta
e todas as súas obras son leais:
el ama o dereito e a xustiza,
a súa misericordia enche a terra.
Os ollos do Señor están postos nos que o temen,
nos que esperan na súa misericordia,
para librar as súas vidas da morte,
para os manter no tempo da miseria.
Segunda Lectura 1 Pe 2, 4-9
LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PEDRO
Benqueridos irmáns:
Ó achegárdesvos ao Señor, pedra vivificadora ‑ de refugallo para os homes, pero pedra escollida e apreciada aos ollos de Deus ‑, sede tamén vós, coma pedras vivas, parte da construción do templo espiritual: para os cultos dun sacerdocio santo e para ofrecer sacrificios espirituais, aceptables a Deus por medio de Xesús Cristo. Por iso lese na Escritura:
Ollade que eu poño en Sión unha pedra angular, escollida e digna de honra, de xeito que quen confíe nela, non levará desengano.
A súa honra é para vós, os que credes, pero para os que non cren é a pedra que refugaron os canteiros e que se converteu en esquinal, e aínda máis: en pedra onde se tropeza, en couce onde un se esnafra.
Eles tropezan contra a Palabra, porque non lle fixeron caso: tropezar era o seu destino. Pero, en cambio, vós sodes raza escollida, sacerdocio de reis, nación santa, pobo adquirido por Deus, para pregoardes as marabillas daquel que vos chamou das tebras á súa luz admirable.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
EVANXEO
Naquel tempo, díxolles Xesús aos seus discípulos:
- Non vos agoniedes: crede en Deus e mais crede en min. Na casa do meu Pai hai moitas moradas; doutro xeito, teríavos dito que vos ía arranxar un lugar? E cando vaia e vos arranxe un lugar, volverei e collereivos comigo, para que, onde estea eu, esteades tamén vós. E a onde eu vou, vós ben sabedes o camiño.
Dille Tomé:
‑ Señor, se non sabemos onde vas, como imos saber o camiño?
Xesús respondeulle:
‑ Eu son o camiño, a verdade e a vida: ninguén chega onda o Pai máis ca por min. Se me coñecésedes, coñeceriades tamén a meu Pai; aínda que xa desde agora o coñecedes e o tedes visto.
Filipe díxolle:
‑ Señor, móstranos o Pai e abóndanos.
Xesús replicoulle:
‑ Pero, Filipe, levo tanto tempo convosco e aínda non me coñeces? Quen me viu a min, viu o Pai. Como dis entón "móstranos o Pai"? Non cres que eu estou no Pai e o Pai en min? As palabras que eu vos digo non as falo pola miña conta; é o Pai, que permanece en min, quen fai as súas obras. Crédeme que eu estou no Pai e o Pai en min. Se non, polo menos crede por esas mesmas obras. Con toda verdade volo aseguro: quen cre en min fará el tamén as obras que eu fago, e faraas meirandes aínda, pois estou para irme onda o Pai.
ALELUIA Xn 14, 6
Aleluia, aleluia.
Eu son o camiño, a verdade e a vida, di o Señor;
ninguén chega onda o Pai máis ca por min.
Aleluia.
BREVE REFLEXIÓN
"Orixinouse un descontento dos helenistas contra os hebreos, porque se desatendía ás viúvas de fala grega no servizo diario"
É a Igrexa que está nacendo, e xa naquel entonces se atopan desencontros. A Igrexa de Xesús de todos os tempos está formada por homes e mulleres de carne e oso; "levamos ese tesouro en vasos de barro",como di San Paulo en IICor 4, 7. Perde o tempo quen busque unha igrexa perfecta, na que todos sexamos coherentes, serviciais, amables, santos. E ainda perde máis o tempo quen se sinta con autoridade para condenala polos pecados de quen a formamos. A santidade da Igrexa está e en quen a sostén: Xesús. El é o Camiño da santidade, Camiño que todos estamos invitados a recorrer e ao que temos que volver unha e mil veces a causa da nosa fraxilidade. Se na vida estás buscando o mellor camiño, Xesús é a mellor proposta: a súa vida, os seus xestos de amor e bondade, a súa morte, consecuencia de levar ata as últimas consecuencias o mandato do amor,...
Unha Igrexa que ten que volver a Xesús continuamente, coa axuda de quen o mesmo Xesús escolleu para o servicio da comunidade, na Palabra, na caridade, ... Cando nos apartamos de Xesús- Camiño, verdade e vida- aparecen os desencontros. Cando buscamos que se cumplan os nosos criterios ou satisfacer as nosas necesidades sen máis; cando o egoísmo, o orgullo ou a indiferencia marcan as actitudes da nosa vida, a comunión rompe. E na Igrexa precisamos da axuda de quen fala e actúa en nome de Xesús e da docilidade ao Espírito. O evanxeo interpela a nosa vida e sinala con toda claridade que volver a mirada a Xesús comporta a necesidade dunha conversión, que enche de paz o corazón e que transforma a nosa realidade egoísta e orgullosa en xenerosa e humilde, e que crea lazos de comunión e igualdade entre irmáns.
Xesús no evanxeo identifícase co Pai: "Se me coñecésedes, coñeceriades tamén a meu Pai". E nós estamos chamados a identificarnos con el, que mostrou o mellor rostro humano, o corazón máis xeneroso e entregado e a vida máis coherente e volcada no amor aos máis pobres, que hoxe identificamos nas viúvas da primeira lectura.
Alfonso Mera
No hay comentarios:
Publicar un comentario